Tu Dizanî, Şertên Kelîmeya Tewhîdê Hene?
 
Dema ji pirên me bê pirskirin “Tu çawa bûyî Muslîm?” an jî “Ketina te ya dînê îslamê çawa çêbû?” em ê wiha bibêjin: “Me got ‘Laîlaheîllallah, Muhammedûn Rasûlullah!’ û em bûn Muslîm.
 
Piştre, dema pirsek bi awayê “Belê, ji bo tu bikevî Îslamê te ev kelîme got, başe lê Allah (ac) qebûl kir gelo?” bê pirskirin dibe ku em ji ber vê pirsê şaşmayî bimînin. Em bi mînakekî vê meseleyê îzah bikin:
Ji bo ku Allah (ac) ji me razî bibe em nimêj dikin. Qebûlkirina nîmêjê ya li îndallah; bi girêdayîbûna şertên wê û dûrketina ji hêmanên ku van şertan xera dikin mimkûn e.
 
Eger me destnimêj girtibe û berê xwe dabe qibleyê û nîyeta xwe anîbe û di nimêjê de ji tiştên ku nimêjê xera dikin dûr ketibin nimêja me meqbûl û muteber e. Belê, ew kesê van şertan pêk ne anîbe û di nav nimêjê de tiştekî xwarinê bixwe an tiştekî vexwarinê vexwe an jî bi derdora xwe re biaxive nimêja wî meqbûl e gelo?
 
Helbet na... Va kelîmeye “Laîlaheîllallah” jî wisan e. Ji bo ku ev kelîme bê qebûl kirin hin şertên wê û heta nefesa dawî muteber bibe jî hin hêmanên ku wê xera dikin divê jê dûr bikevin hene. Mirovek heta van pêk neyne vê kelîmeyê gelek caran dubare bike jî ev gotina wî cihê xwe nagire û ne muteber e.