Büyük âlim ibn Kayyım şöyle demektedir: "Her kim çocuğuna fayda verecek bilgileri öğretmeyi ihmal eder de, onu yalnız başına bırakırsa, ona son derece büyük bir kötülük yapmış olur. Genellikle çocuklar babalarının kendilerini terk ve ihmal etmelerinden, onlara dinin farz ve sünnetlerini öğretmemelerinden dolayı fesada (kötülüğe sapmaya) uğrarlar. Böylece babaları, daha küçükken onları kaybetmiş olur. Bu çocuklar, büyüdüklerinde ise ne kendilerine faydalı olurlar ne de babalarına bir faydaları dokunur. Nitekim bazıları, kendisine karşı geldiği için çocuğunu azarladığı zaman çocuk ona şöyle karşılık verir: Ey babacığım, ben küçükken sen nasıl benim hakkımı yerine getirmedin, ben de ihtiyarlığında senin hakkını yerine getirmiyorum. Sen beni çocukluğumda kaybetmiştin, ben de seni ihtiyarlığında kaybettim."